Moet ik verdriet, woede en andere negatieve emoties volledig achter mij laten?

Neen, dat is zowel gelukkig als jammer genoeg niet mogelijk, negatieve gevoelens zijn deel van ons verwerkingsproces, er is een reden waarom we ze niet zomaar kunnen weglaten.
Neem als voorbeeld verdriet, het is een vreselijk iets om te voelen, onaangenaam en pijnlijk om mee om te gaan.
Toch is verdriet een belangrijk aspect van het rouwproces, bij het verlies van iemand dierbaar, tot het teniet zien gaan van een gekoesterd project, object, ect.
De negatieve kant van verdriet is als we dat intern gaan uitwerken op onszelf. Het is zo gemakkelijk onszelf in een slecht kader te stoppen, het is immers “toch altijd” onze schuld, maar is dat werkelijk zo?

Empathie is de sleutel:

De realiteit is anders, neen u kunt er niets aan veranderen dat uw ouder, kind of iemand die u in uw hart droeg is overleden. Neen, u kunt er jammerlijk niets aan doen dat u slachtoffer bent. Iedereen maakt wel eens een fout, zichzelf daarover opvreten en daaraan kapot gaan, is geen gezonde manier van (over)leven.
Een deel van de genezing is om het zelf te laten verdrietig zijn, die gevoelens te voelen en die ook een plaats te geven. Dit gaat zich uiteindelijk omzetten in acceptatie van wat ons kwets, enkel als we de situatie kunnen accepteren, kunnen we immers vooruit.
Helaas is juist dat stadium het moeilijkste te bereiken, acceptatie betekent namelijk dat we deels gaan loslaten en dat kan beangstigend zijn.

Daarom is het belangrijk dat we leren voelen, dat we leren empathisch om te gaan niet enkel met anderen maar ook naar onszelf toe. Uw gevoelens leven uiteraard niet naast u maar met u. Hoe meer we leren inleven in het verdriet van anderen, hoe beter we ook kunnen reflecteren over onze eigen emoties.
Hoe meer we kunnen omgaan met onze emoties, des te betere we kunnen begrijpen wat een andere voelt.

Moeten we dan alles accepteren?

Neen, verre van zelfs! Dat is net waarom empathie zo belangrijk is, ons inlevingsvermogen helpt ons het leed van iemand anders te verstaan, maar geeft ons ook inzicht in ons eigen dagdagelijkse leven.
Niemand verdient het om vernederd te worden, gepest, met geweld bejegend of enige vorm van abusief gedrag.
Wat belangrijk is in gevallen als deze, is om te doseren. We kunnen kwaad zijn, maar blinde woede gaat een probleem niet oplossen. We kunnen vernederd zijn, maar geweld naar een ander persoon zal de kern van het probleem nooit raken .
Om te kunnen communiceren hierover moeten we eerst leren om onszelf tijd te geven om te rouwen, om weer verder te kunnen groeien en een rationele aanpak te hebben.
Met Mindfulness, proberen wij dit traject uit te bouwen, te versterken en leren met pijn om te gaan.